Met de motor naar de Oekraine deeltje2

Hallo allemaal,

Zijn we alweer, ditmaal niet via de iphone maar wel op een Roemeense laptop

dus dat typt zeker zo makkelijk en dus een uitgebreider verslag :-)

Bedankt ook voor de reacties; altijd  leuk om te lezen!

We zitten nu in Roemenie en iets specifieker in Leodina. We hadden dus een

rustdag in Brno, de dag erna weer fluks het zadel op richting Slowakije via een

waanzinnig gave bergweg met heerlijk maagdelijk stug asfalt en dus een

ideale gelegenheid om de BMW's lekker plat in de bocht te leggen.

Na een heerlijk fijne klim reden we op een bergkam ongemerkt de grens met Slowakije

over en vrijwel meteen kroop ik door het oog van de naald want ondanks de

afdaalsnelheid werd ik niet aan de kant gehaald door de smerissen die met een speedgun

de bergwand zaten af te tasten. 

Verder niets ten nadele van Slowakije; een mooi landje in volle ontwikkeling dat

heel veel weg heeft van een gemiddeld alpenland met mooie vista's maar helaas

niet overal even goeie wegen en dus werd het afwisselen tussen een smaakvolle

snelweg die wegens niet voltooid na een tijdje weer onderbroken werd door een

met uitlaatgassen volgebraakte parallelweg vol vrachtverkeer en files wegens

doortocht doorheen stads- en dorpskernen.

Na een tijdje waren we dat patroon wel weer zat en dus stopten we voor de nacht

in een dorpje dat in de winter ook als skioord dienst doet (20km pistes!) met voor de

deur een mooi bergmeertje en een goed lokaal restaurantje om de dag af te sluiten

(en tot de vaststelling te komen dat zuurkool mits in copieuse hoeveelheid geserveerd

wel heel erg zuur kan zijn!).

De volgende ochtend (gisteren dus) vertrokken we weer met de bedoeling om het

uiteindelijk tot de Oekraine te schoppen en dat is uiteindelijk ook gelukt!

Naarmate we de grens naderden werd het aanzicht van de Slowaakse dorpjes

steeds troostelozer en kregen we tonnen Romazigeuners in beeld temidden

van vervallen grauwe woonblokken en opeens was daar de grens!

Gelukkig moesten we via een parallelweg en niet via de hoofdweg want die

was blijkbaar enkel ruim opgezet om het lange lint aan vrachtwagens te verwerken.

De formaliteiten gingen vrij vlot; eerst paspoort en motorpapieren  aan de Slowaakse

kant met een minitieuze check of de motor niet gestolen was (eenmaal in de Oekraine

komt ie uiteraard nooit meer boven water) en een vluchtige check van de bagage

(kan de Slovaken niet heel veel schelen), vervolgens rij je een stukje niemandsland

over, krijg je een papiertje met je kenteken op in de hand gedrukt door een manwijf met

een kalashnikov en ga je vervolgens aan de Oekraiense kant door de mallemolen:

paspoortcheck, motorpapierencheck, bagagecheck door een douanier die door zijn

bolle vissenogen aan de bollen lijkt gezeten te hebben en die stelt dan pertinente vragen

zoals: "medicine? drogzz? antique?". Ik keek even op of hij Wim's motor in de peiling had maar blijkbaar bedoelde hij of ik een 16de eeuwse koekoeksklok ofzo in mijn koffer gefrommeld

had. Enfin, het viel uiteindelijk best mee en nadat ze de Beamers uitgebreid bekeken hadden (ik noem het pure nieuwsgierigheid) stonden we een uurtje later naast een spuuglelijk monument:

de noeste werker, anatomisch uit verband (en van de pot) gerukt  vormgegeven volgens beproefde Russische methodes en vergezeld door de dramatisch wapperende 2-kleur en een sfeervolle bewapende wachttoren op de achtergrond.

Het inderhaast opgetrommelde wisselkoersmannetje kon ons niet overtuigen met zijn veel te dure aanbod en dus trokken we meteen gezwind op weg; het echte avontuur tegemoet.

Er waren wel wat factoren om rekening mee te houden want de spelregels veranderen drastisch als je eenmaal de ex-Sovietstaat bent ingereden: er zijn de trage stereotype vervoersmiddelen zoals Lada's, Volga's maar ook paard-en-kar combinaties en dit alles in sierlijk samenspel met wild inhalende tegenliggers van de rijkere klasse zonder aanschijns van het verkeer dat zich op de andere rijstrook bevindt. Bovendien krijg je ook te maken met de Cyrillische bewegwijzering en

laat de navigatie je in de steek want onze geliefkoosde gps-modules bevatten slechts de grote doorgaande wegenkaarten van de Oekraiene. Dat alles maakt het reizen dus weer een stukje

-euhm- avontuurlijker!

Met een zwaar onweer links van ons hadden we onze zinnen gezet op een hotel in Mukachevo maar nog voor we die plannen gestalte konden geven werden we vlak voor de stad door een met een bordje zwaaiende onderkrottenwijkagent bij een verkeerspost van de weg geschept en werd ons duidelijk gemaakt dat we even mee naar binnen moesten in het kantoortje.

Eenmaal binnen werd er via krabbel op een briefje en de nodige rethoriek kenbaar gemaakt dat a) de maximum snelheid 40 km/h bedroeg en b) dat wij, foute kapitalistische honden, de vermetelheid hadden gehad om 62 km/h te rijden.

Onze via handen en voeten ondersteunde vraag om enig bewijs van stelling (b) te leveren en het in zijn geheel compleet ontbreken van welk 40 km/h bord dan ook bleek in de praktijk niet voldoende om het mantra van de dienstdoende bijverdien(d)er te doorbreken: "njet! problem! chtrav! bankski! official! 80 euro!". Na een tijdje hadden we ook wel door dat er geen lievemoederen aan hielp en toen Wim ten moede vroeg hoeveel de schade dan "officieus" was stonden we na 1 minuut en 20 euro later officieel weer op straat en een illusie armer :-)

Gelukkig vonden we na 3 keer rondvragen toch nog vrij vlot een prima hotel waar net een bruiloft gaande was en na de plechtige belofte (ondersteund dor de bijhorende compensatie) de motoren in de gaten te houden, een goed maal (viel dat ff goed mee voor totaal niet te weten wat je eigenlijk besteld hebt), enkele halve liters en de boenke-boenkemuzak van het feest op de achtergrond vielen we redelijk vlot in slaap.

Vanochtend kregen we een copieus ontbijt voorgeschoteld: dikke boterhammen met kaas, salade van komkommer en tomaat, koffie en 2 spiegeleitjes. Met deze basis was het goed motorrijden maar wegens de weeromstandigheden hadden we planning gewijzigd: we skippen Kiev wegens 4 dagen regen en rijden nu rechtstreeks naar Odessa. Omdat dit korter is via Roemenie en Moldavie en omdat het aan de Oekraiense kant niet opschoot zijn we weer de grens overgereden; dit duurde een uurtje en eenmaal in Roemenie bleken we in een mooi deel van de Karpaten beland te zijn met bergen en immer groene weiden.

Na een uurtje hosselen in haarspeldbochten met ultraslecht wegdek stopten we in een dorpje voor een kleine break; 5 minuten later trok de lucht potdicht en nog eens 5 minuten later vlogen de parasols met betonnen voet en al door de lucht, de regen brak massaal uit de wolken en de aangewakkerde wind trok een boom uit de grond en knakte een electriciteitspaal in twee.

Temidden van al dit geweld stonden onze Beamers en het mag een wonder heten dat dat die van mij, op de zijstand, niet omvergeblazen werden en beide ueberhaupt niet geraakt of verpletterd

werden door voornoemde elementen.

Na een halfuurtje hels kabaal hield het gelukkig snel weer op en kon het dorp aan de slag om de boel op te ruimen en electriciteitskabels te gaan repareren maar wij hielden het wijselijk voor gezien voor de dag en zochten en vonden een fijn pensionnetje iets verderop. We hebben net gegeten en gaan zo onder zeil; wellicht blijven we nog een dagje hangen en dan vervolgen we onze trip richting Odessa en de Krim via Roemenie en Moldavie.

Bedankt weer voor het lezen en de reacties en tot mails,

Koert en Wim

PS: ik heb een paar foto's geupload met de iphone maar ik kreeg ze niet gekoppeld aan het

foto-album op de reislogger. De foto's kan je daarom vanaf nu bekijken op:

http://www.flickr.com/photos/motortrip/

Ik zal af en toe een foto proberen toe te voegen!