Brazilië deel 2

Bom dia,

Alweer anderhalve week verder in dit geweldige land en weer een hoop mooie dingen gezien en leuke mensen ontmoet.

De laatste dag in Belo Horizonte was niet compleet zonder een bezoek aan de Mercado central. Nu heb ik op alle reizen al tien miljoen miljard markten bezocht maar dit was volgens mij de mooiste van ze allemaal: traditioneel met glanzende tegels, heel goed georganiseerd en prachtige lokale producten variërend van kazen en vleeswaren tot cosmetica en zelfs zangvogels toe. Bovendien een slim systeem om niets te missen: een spiraalvormig pad waardoor je uiteindelijk in het hart terecht komt en kan afronden met een heerlijk verse Acai-juice. Namiddag met een lokale bus naar een mooi uitzichtpunt vanwaar je de hele stad kon zien liggen.

De dag erna vroeg op om met een tussenstop in Sao Paulo te vliegen naar Foz do Iguacu alwaar de gelijknamige watervallen al sinds mensenheugnis hun pracht en kracht etaleren. Ik wou deze trip eigenlijk skippen want de vliegtickets zijn onredelijk duur maar oh boy; wat een geluk dat ik het toch gedaan heb...

Omdat de rivier die de watervallen voedt de grens vormt tussen Brazilië en Argentinië kan je ze vanaf twee kanten bekijken: vanaf de onderkant aan de Braziliaanse kant of bij het stortgat aan de Argentijnse zijde. Eerst gekozen voor een dag aan de Braziliaanse kant. Alles super strak georganiseerd daar: pendelbus op, uitstappen bij de halte waar de Vistatrail begint en genieten maar gedurende de anderhalve kilometer lange wandeltocht. Het moet gezegd: zelfs de grootste nitwit kan er gewoon niet in slagen om een slechte foto te maken; prijsschieten via elke kant... Top of the bill is de Duivelsmond waar het meeste debiet naar beneden komt razen en dat aanzicht maakt je nederig en nietig; echt geweldig... Ik heb ook nog een boottocht genomen om vanaf de rivier het spektakel te zien maar dat was een sof en niet meer dan een veredelde touristtrap.

De dag erna dan tijd voor een uitstapje naar het buurland; via lokale bussen de grens over, snelle grensformaliteiten en super vriendelijk en vervolgens het Argentijnse natuurpark in. Ook geweldig mooi gemaakt met mooie wandelroutes en zwevende paden zodat je alles goed van dichtbij kan zien. De Duivelsmond was vanaf deze kant zowaar nog indrukwekkender met ontelbare regenbogen en kabaal waar een staalverwerkende fabriek bij zou verbleken. Na een geweldige dag in het stadje afgesloten met een lekkere pint en dan weer de grens over naar Brazilië. Ik had trouwens ook nog een Paraguayaanse stempel kunnen scoren want het is een drielandenpunt maar er was helaas niets te zien dus maar wijselijk  geskipt :-)

De dag erop heel rustig aangedaan, moest helaas uren aan een stuk mijn iPhone reanimeren die overleden leek en toen dat eindelijk gelukt was nog een bezoek gebracht aan het fijne Parque do Alves alwaar je in de tropische vogelkooien mag rondlopen en waar een schalkse rode Ara het leuk vond om in mijn teen te bijten. Alle gekheid (en vogels) op een stokje: ook een van de mooiste dierenparken die ik ooit heb gezien met veel aandacht en respect voor het welzijn van de vogels.

Alweer een dag later erg vroeg op voor een vlucht naar Sao Luiz in het noorden van dit immense land. Eerst nog een tussenstop via de architectonisch bedachte hoofdstad Brasilia. Vanuit de lucht was het strakke en uiterst logische stratenplan heel erg goed te zien. Sao Luis was dan weer andere koek en meteen een kennismaking met dingen die het noorden typeren: 10 graden erbovenop en een stuk armoediger. Via de airportbus (die eerst nog tig favelas doorkruiste) raakte ik probleemloos tot in het oude centrum en een motortaxi bracht me tot aan de juiste deur van de poussada. Omdat ik de volgende dag wilde verderreizen had ik nog enkele uren om bij daglicht het oude koloniale centrum te bewonderen. 's Avonds bleek er een fiesta in de stad maar ik had helaas mijn camera niet bij want Sao Luis is gevaarlijk na zonsondergang en bovendien had ik ook nog 200 euro op zak van de pinautomaat. Zwaar a-relax want het bleek een soort van mini carnaval met briljante kostuums en fanatieke dansen. Enfin, veel langer kon ik toch niet blijven want ik zou om 5 uur opgepikt worden door een busje om naar de Lencois Marehenses te reizen: een lint van 70 kilometer duinen met tussenin meren van kristalhelder regenwater waarin je kan afkoelen en zwemmen.

Met de wekker op halfvijf werd er om vier uur keihard op mijn deur gebonsd. Ik zat middenin een droom en was bepaald not amused dat die pipo een uur vroeger al voor de deur stond maar goed; that's life. Met vijf andere slaperige figuren kwamen we vijf uur later aan in Barruirinhas om meteen op een 4x4 jeep met stoeltjes te kruipen; op naar de fenomenale duinen. Dat viel dus bepaald niet tegen: alsof je in een sciencefictionachtige setting rondloopt dat van het ene surrealistische aanzicht in het andere valt. Op deze trip ook in gesprek geraakt met een Argentijn van 57, Giorgio; een coole pé die 3 maanden door zuid-Amerika reist en ook in Europa gewoond heeft.

Met Giorgio 's avonds goed gaan eten langs de rivier en de volgende dag een bootje op om de rivier af te varen tot aan de monding. Heel leuke trip met veel natuur, mangrove en koloniale herinneringen. Ik had mijn bagage mee omdat ik misschien vervoer kon vinden op een 4x4 truck via het strand richting Jericoacoacora (vanaf nu Jeri genoemd) maar dat lukte niet en dus ging ik met de boot weer mee terug naar Barruirinhas voor een nieuwe overnachting.

Dat hele Jeri is een geval apart; een ongelooflijke pain in the ass om er te komen want volledig geïsoleerd dmv duinen en zandwegen maar zwaar de moeite waard. Om mezelf wat ongemakken te besparen om er via openbaar vervoer te geraken (kost je twee volle dagen) ben ik op zoek gegaan naar een reispartner. Dat werd de Duitse student Felix die in Sao Paulo studeert en samen konden we via een gecharterde 4x4 Toyata Hilux pickup truck Jeri bereiken. Het laatste stuk was echt spectaculair: eerst de banden slap zetten en dan keihard door de duinen heen raggen om het dorp te bereiken.

Jeri is een droom: het isolement houdt het low-profile maar de poussada's zijn geweldig en het eten van hoge kwaliteit evenals het strand en de setting. Hier blijf ik een paar dagen relaxen en dan verder richting Recife vanwaar ik volgende week zondag weer terugvlieg.

Zo, het is weer langer geworden dan gepland maar leuk voor de heb op een later tijdstip. Bedankt weer voor het lezen, meegenieten en de commentaren.

Groetjes,

Koert