Met de motor naar de Oekraine deeltje 4

Na de nodige radiostilte – heet! – veel te veel bier! – geen internetcafe! –

ben ik er weer met een update van onze motortrip.

Na een paar dagen in Yalta wou Wim wel eens weten of zijn motor

het weer deed en dus trokken we met 2’en op die van mij richting Simferopol.

Omdat je altijd het aangename aan het nuttige (lees mooie) moet koppelen

reden we via een omwegje doorheen de mooie bergen van Crimea richting

een plaats waarvan de naam me nu even ontsnapt haha; er was daar echter

uiteraard wel het een en het ander te zien: een fantastisch moslimpaleis uit de

Ottomaanse periode inclusief harem en de hele handel, een waanzinnig Orthodox

klooster dat prachtig in de bergwand ingekapseld lag en bovendien een compleet

dorp met huizen in de rotsen maar dat hebben we niet gezien want dat betekende

2 kilometer wandelen  en bovendien was het 40 graden of zo J.

Toen we net voor zessen in Simferopol arriveerden spraken we een motorrijder

bij de verkeerslichten aan of hij het adres kende waar Wim’s motor zogenaamd

in reparatie was. Dat kende ie wel; hij reed zelfs voor ons uit en 10 minuten later

kwamen we er achter dat de motor niet bij het reparatieadres aanwezig was.

Na de nodige telefoontjes bleek dat het bedrijf niet de knowhow had om het alarm

eruit te slopen en dus had de ANWB er niets beters op gevonden dan, zonder overleg,

de motor terug naar NL te versturen en dus stond hij al klaar op de luchthaven.

Na weer een paar telefoontjes werd dit plannetje verijdeld en reden we terug naar Yalta.

De volgende dag trok ikzelf verder langs de kust terwijl Wim met de bus naar

Simferopol ging om een en ander in goede banen te leiden en na een aantal uren rijden

vond ik aan de westkust van de Krim een leuk hotelletje. Omdat de motor

(ditmaal bij een ander bedrijf) diezelfde dag niet klaar raakte nam Wim een taxi naar

mijn hotel en konden we samen aan het bier. De volgende dag was de motor

eindelijk klaar; helaas had de garage er niet heel veel verstand van maar met horten en

stoten kon er toch gereden worden en dus maalden we de dag erna weer de hele 450 km.

richting Odessa af: veel stof, druk verkeer en politiefuiken waar we, weer met dank

aan de tegenliggers, wonder boven wonder niet in verstrikt raakten.

Omdat we geen zin hadden om weer de drukte en onoverzichtelijkheid van Odessa in te

duiken hielden we halt voor de nacht in een dorpje vlakbij de kust, tjokvol met lokale

holidaymakers en slechte bacterietjes want de gevolgen werden snel duidelijk.

Na een paar uurtjes rijden de volgende dag bereikten we de Moldavische grens, we trapten

niet in een al te goedkope geldwisseltruuc en na 50 km. erbarmelijk Moldavisch asfalt reden we via

havenstad Galati weer Roemenie in. Ondanks dat het Roemenie is lijkt het toch alsof

je weer in de bewoonde wereld komt: de weg is opeens weer goed en er wordt zowaar

weer Engels gesproken; een onbestaand fenomeen in de Oekraine...

Het schemerde al bijna maar via een magisch mooie dijkweg die zich tussen de monding

van de Donau door slingerde kwamen we uiteindelijk voor de overnachting aan in Tulcea

waar we afsloten met een paar biertjes (slecht idee) en een wandeling aan het meer.

Volgende dag: afzakken naar het zuiden en 2 overnachtingen in een camping in Maimara,

de Zwarte zee resortstrip van Roemenie. Met name voor mezelf een bad trip: weinig eetlust

door de bad food uit de Oekraine en bovendien dreef je ‘s nachts wegens de ongekende

hitte de tent uit; bovendien trad DJ Fatboy Slim ook nog eens op en ging het de hele nacht

door van bonke-bonke (en dan hadden we met een beetje geluk ook nog DJ Tiesto gemist

die de nacht ervoor van dienst was).

Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik blij was dat we een dag later de grens met Bulgarije

overstaken en met de nodige medicamenten in mijn maag konden inchecken in een fijne kamer

met airco in Varna aan de Zwarte Zee. De eigenaar, zelf een motorliefhebber was zo aardig

om samen met mij op zoek te gaan naar een schroef voor mijn spatbord die losgetrild bleek te zijn. Na inspectie bleek niet enkel de schroef weg maar het hele ophangsysteem in twee gebroken

te zijn. Had ik al gezegd dat we wat slecht asfalt te verwerken gekregen hadden?

Na een dagje hangen in Varna (erg fijn stadstrand en relaxe stad!) trokken we volgende dag

richting Sofia; een vlotte rit van zo’n 450 kilometer met af en toe mooie vista’s waaronder een

hilarische stop bij een tankstation dat volledig in Flintstones thema was uitgewerkt en we

sloten de dag uiteindelijk af in de hoofdstad afgesloten met een topdineetje voor een belachelijk

lage prijs; Bulgarije is zonder enige twijfel het goedkoopste land van het continent…

De volgende dag stond eerst een bezoekje aan de BMW dealer in Sofia op de planning want Wim zijn motor reed nog steeds erg nukkig en ik zat met een losse spatlap in mijn bagagerol. Tot onze vreugde ging monteur Nikolay  meteen aan de slag en na een 20-tal minuutjes had ie reeds de reden gevonden van Wim’s euvel: een loszittend gaskabeltje. Daarna was mijn motor aan de beurt: eerst de oude schroef die afgebroken was uitboren en daarna op zoek naar een reserveonderdeel maar dat bleek niet op voorraad. Geen nood voor Nikolay; dan haal je toch gewoon dat onderdeel van een nieuwe GS die in de showroom staat? Die wordt toch niet verkocht voor 2011 haha.

Na deze ongekend fijne klasseactie (zie je ze dat al bij ons doen??) maakte hij ook nog een proefrit met beide motoren, regelde ongevraagd met een computer de cylinders van die van mij bij en pompte de 4 banden op niveau op; kosten aan werkloon: 0 euro… Ongekend… Na de rest van de Bulgaarse Levs

aan Nikkie doorgepasst te hebben reden we verder richting Westen maar dan moesten we wel eerst de loeiend drukke grens tussen Bulgarije en Servie oversteken; zonder het zelf door te hebben bleken we

op de "Turkenroute" beland te zijn; Westerse Turken die op bezoek gaan bij de familie.

Omdat daar dus een file stond van heb ik jou daar reden we maar meteen door tot aan de hokjes. Toen Wim vervolgens probeerde tussen te voegen was dat duidelijk niet naar de zin van een opgehitste Franse Turk en na koffertje tik belandde Wim met motor en al tegen de afsluiting maar we waren dus wel snel de grens over. Aan Servische kant herhaalden we dezelfde truc maar het venijn zat ditmaal wel bij de douane: die bleken op zijn zachtst gezegd een beetje geobsedeerd te zijn door drugs: “you got hasjiesj? Marihuana? Coke? XTC?”. Na een beetje kijken en voelen: “drugs??” “nee, dat  zijn mijn knieprotectoren…” mochten we erdoor en bleek de weg (weliswaar betaald) merkwaardig goed van kwaliteit te zijn en dus reden we welhaast in 1 ruk door tot in Kroatie. Na overnachting in een pension reden we vandaag door tot Slovenie en nu zitten we op een mooie camping in glooiend wijngebied met

thermische baden en hopelijk mooi weer de komende dagen.

Nog een klein weekje te gaan, het kort weer eens ouderwets lekker snel af.

Groetjes aan iedereen en tot mails,

Koert en Wim